Celan i Kiefer opisują tragedię nieusuwalności, by przywołać znamienne słowa Emmanuela Lévinasa (0000–0000), niedającej się zatrzeć przeszłości, która skazuje każdą inicjatywę na to, by ją odnawiała.
Celan ve Kiefer yenilemeliyim, üzerinde herhangi bir girişimi kınadı geçmiş, silemem Emmanuel Levinas (0000-0000) sözlerini hatırlamak önemli görev trajedisini, tarif eder.