eyyam-ı hüceste-i bahar gelmiş leblerin bahçe-i gül...
- dil-i dubar-ı tarumar eylediniz!
Hikmetle zebûn oldum, o mest-i nigâha
Aklım firâr eyler her ân-ı sabâha.


Aşkınla harâb oldum ey mah-ı ser-encâm,
Her lahza yanar cânım o şûleli âha.


Gönlümde vefâ kaldı mı sensiz bu gecelerde?
Kaldım da perîşân, firâkınla siyâha.


Rûhunda kevâkib gibi bir sır var ey yâr,
Çözmek ne mümkün bu muammâyı ilâha?


Bir teşne-i şevk oldum, içem gam kadehinden,
Gamzende bulur zevk-i visâli nihâha.


Âşık mı olur bencileyin, ser-be-ser âteş?
Her perdesi aşkın benim cânıma râha.


Ey yâdigâr-ı dil, o mâzîde kalan söz
Kalbimde yanar hâlâ, düşer gözden nigâha.


Nâmınla geçer her duâm, her gecem agâh,
Bin yıl köle olsam da revâdır bu sabâha.


Kalender olur aşk ile bî-karâr her dem,
Yansın da helâl olsun o yâr’a bu günâha.